موءثرترین واسطه های درمانی در جلسات روان پزشکی ، شامل درمان شناختی رفتاری ( CBT ) و دارودرمانی می باشد ، هرچند که هنوز تنها شواهد اندکی برای هر یک وجود دارد. ویژگی خاص CBT ، تعیین و تغییر افکار ناکارآمد در مورد سلامتی و بیماری ، اصلاح رفتارهای ناهنجار و آموزش تکنیک های تَن آرامی است. تکنیک های تَن آرامی ممکن است شامل غرقه سازی درجه بندی شده با محرک ناراحت کننده به منظور پیشگیری از پاسخ های بیمارگونه باشد. درمان شناختی رفتاری ، شامل جزء آموزش یعنی اینکه بیماری جسمی تنها توضیح منطقی برای این علائم نیست نیز می باشد. برخی از صاحب نظران عنوان کرده اند که CBT باید به زمانی در سیر بیماری اختصاص داده شود که بیمار دارای درجات بیشتری از بصیرت باشد.

درمان دارویی برای خودبیمارانگاری ، شامل ضدافسردگی ها از دستة مهارکننده های بازجذب انتخابی سروتونین ( SSRI ) و انواع کمی از دسته سه حلقه ای ها می باشد. در این مورد نیز تنها مطالعات محدودی وجود دارند. در شروع دارو درمانی ، ضمن بیان آسیب شناسی سیستم اعصاب مرکزی که این علائم را توضیح می دهند ، این توضیح به بیمار که این داروها در سطح مغزی کار می کنند ، مهم می باشد. همچنین پزشک باید دارو را با میزان کمتر از حد معمول شروع کند ، زیرا این بیماران ، مستعد حساسیت زیاد به عوارض جانبی هستند. مانند درمان اختلال وسواسی/ اجباری ، میزان موثر دارو در نهایت ممکن است در بالاترین دامنه برای آن داروی خاص باشد و زمان پاسخ نیز ممکن است طولانی تر از حد معمول باشد. دارو درمانی باید حداقل یک سال ادامه یابد. درمان با داروهای ضداضطراب ( بنزودیازپین ها ) نیز ممکن است برای بهبود موقتی ، استفاده شوند. همچنین هرگونه بیماری یا بیماری های روان پزشکی همزمان باید درمان شوند و تقریباً دو سوم از بیماران مبتلاء به خودبیمارانگاری ، یک اختلال روان پزشکی همزمان نیز دارند. شیوع اختلالات افسردگی اساسی ، هراس و وسواسی/ اجباری در طول عمر این بیماران ، به ترتیب : 40 ، 16 و 10- 5 درصد می باشد. در درمانگاه های پزشکی عمومی ، اختلالات شخصیت در افراد مبتلاء به خودبیمارانگاری ، اغلب نسبت به گروه شاهد ، 3 بار بیشتر است. وجود چنین بیماری های همزمانی ، اغلب روند بیماری را پیچیده می سازد.

تشخیص های افتراقی خودبیمارانگاری ، شامل فوبی اختصاصی ، اختلال هراس ، اختلال اضطراب منتشر( فراگیر ) ، اختلال وسواسی/ اجباری ، اختلال افسردگی اساسی ، اختلال شبه جسمی ، اختلال هذیانی و وجود یک بیماری طبی عمومی که این علائم را توضیح می دهد ، می باشند. 65.76.73.82.69.90.65.45.78.65.83.73.82.90.65.68.69.72